Pieter Lerooij en Ulrike Balkau maken allebei werk dat onze instituten, politiek, maatschappij en sociale normen satiriseert en soms bekritiseert. Beide kunstenaars houden ervan om de kijker te provoceren, hen aan te sporen om terug te komen en de subtielere dialoog binnen het kunstwerk te zoeken. Er gebeurt iets wanneer kunstenaars dieren en objecten antropomorfiseren. De afgebeelde triviale en alledaagse situaties worden magisch; het werk van de Goden; schattig en benaderbaar en toch afstandelijk. Antropomorfisme is een eeuwenoud hulpmiddel dat door kunstenaars wordt gebruikt om aan te zetten tot reflectie en het nader bekijken van onze relatie tot de wereld.